Λυμπέρης Διονυσόπουλος


    Facebook Google Twitter

    Συνάντηση 3η


    ΠΙΣΤΕΥΩ


    Πιστεύω σ’ εκείνους που δεν πιστεύουν,
    Πιστεύω σ’ εκείνους που πιστεύουν στο Θεό,
    Πιστεύω στη λευκή κόλλα που με αφήνει να εκφράζομαι
    Πιστεύω σ’ εκείνους που έχασαν τη ζωή τους διεκδικώντας τα πιστεύω τους
    Πιστεύω στις στάλες ιδρώτα που έχυσα προσπαθώντας να γίνω καλύτερος άνθρωπος
    Πιστεύω ότι μπορώ να πετάξω, να αγγίξω τον ουρανό, στους ανθρώπους και την ομορφιά τους
    Πιστεύω στον κόκκο κιμωλίας που χαραμίστηκε για να μου μάθει τι να πιστεύω
    Πιστεύω στη γεύση και σε όλους τους τόπους που με ταξιδεύουν
    Πιστεύω σ’ εκείνους που προσπαθούν, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρνουν
    Πιστεύω σ’ εκείνους που αγαπούν και το λένε 
    Πιστεύω στο απίστευτο, μα και στο πιστευτό
    Πιστεύω στο σημάδι κραγιόν που μένει στο μάγουλο μετά από μια αξέχαστη νύχτα.
    Πιστεύω σ’ εκείνους που ερωτεύονται και νιώθουν σαν εμένα.
    Πιστεύω σ’ εκείνους που κλαίνε και δεν νιώθουν ντροπή αλλά περηφάνεια
    Πιστεύω στο ποτό που με κρατάει μακριά από ανησυχίες
    Πιστεύω στις σπασμένες μαριονέτες που θυσιάστηκαν για μια παράσταση για ένα χαμόγελο
    Πιστεύω στα διπλοσφραγισμένα μπαούλα που δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσουν
    Πιστεύω στους γείτονές μου που ξέρω τόσο λίγα και τόσο πολλά γι αυτούς
    Τελικά δεν πιστεύω σε τίποτα, πιστεύω μόνο σε σένα και σε μένα.

    ~

    Συνάντηση 6η

    ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΣΗ;

    Η ποίηση είναι θόρυβος, μα έρωτας για κάποιους. 

    Η ποίηση είναι κουραστική, μα τρόπος έκφρασης για άλλους.

    Η ποίηση είναι πολλά, μα υπέροχη για όλους.

    ~

    Συνάντηση 8η & 9η




    ~

    Συνάντηση 9η

    ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ & ΘΕΑΤΡΟ

    ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΑΠΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ)

    Η Αφροδίτη βρίσκεται μόνη πάνω στη σκηνή. Ο φωτισμός πέφτει ακριβώς πάνω της.

    Αφροδίτη
    Η πόλη μας είναι γεμάτη από ανθρώπους κουτσομπόληδες, με μίζερες ζωές που ακόμα και στην πιο χαρούμενη εποχή του χρόνου, πάλι κουραστικοί παραμένουν. Υπάρχει, όμως, κάτι που μας δένει όλους. Όλοι τρέφουμε το ίδιο φόβο και μίσος απέναντι στα αδέλφια Αποστόλου. Αυτά τα πλάσματα προκαλούν το κακό σε ότι και να κάνουν.

    Από τα παρασκήνια βγαίνουν 6 παιδιά. Από αριστερά προς τα δεξιά είναι η Μαριάνθη, κουλ και με λίγο σνομπ ύφος, ο Πάνος και η Σταυρούλα, δίδυμα αδέλφια που και τα δύο είναι αφηρημένα και κοιτάνε βαριεστημένα το χώρο γύρο τους, ο Μιχάλης, λοβοτομιασμένο ύφος, η Νεφέλη, μασάει τσίχλα και κάθεται σταυροπόδι στο πάτωμα, και ο Ορφέας που κόβει βόλτες πάνω στην σκηνή. Η Αφροδίτη πηγαίνει στον καθένα στη σειρά και τους παρουσιάζει. 

    Αφροδίτη
    Αυτή είναι η Μαριάνθη. Η μεγαλύτερη από τα αδέλφια. Εμφανίσιμη, απαίσιος χαρακτήρας και σνομπ. Πολύ σνομπ.

    Αυτή είναι η Σταυρούλα και αυτός ο Πάνος. Το μόνο που σκέφτονται είναι το τι κακό θα προκαλέσουν και πόσο βασανιστικά.

    Ένα παιδί έρχεται από τα παρασκήνια και περνάει μπροστά από τη σειρά που σχηματίζουν τα αδέλφια. Όταν περνάει μπροστά από τα δίδυμα ο Πάνος της αρπάζει την μπλούζα και την φέρνει κοντά στην αδελφή του.

    Σταυρούλα
    Φαγητό! Λεφτά!

    Το αγόρι της δίνει ότι έχει και κάθεται εκεί. Η Σταυρούλα τον κοιτάει με δολοφονικό ύφος και εκείνο φεύγει. Ο Πάνος του παίρνει το καπέλο και το φοράει.

    Αφροδίτη
    Τι να πω για τον Μιχάλη; Είναι έτσι συνέχεια και το μόνο που κάνει είναι να βάζει…

    Όσο λέει αυτό πηγαίνει προς το μέρος του Μιχάλη και μόλις φτάνει μπροστά του εκείνος της βάζει τρικλοποδιά.

    Αφροδίτη
    … τρικλοποδιές. Κάποιος μπορεί να πει ότι είναι ο πιο ήρεμος από τα αδέλφια.
    Άμα ανοίξετε το λεξικό στη λέξη που σημαίνει θηλυκό σκυλί, δε θα βρείτε φωτογραφία της αλλά τον ορισμό της λέξης που περιγράφει καλύτερα τη Νεφέλη. Απαίσιος χαρακτήρας αλλά και αυτή που είχε τις περισσότερες σχέσεις.

    Ο Ορφέας βγάζει ένα πακέτο με σπίρτα και τα ανάβει. Φαίνεται να παθιάζεται με το κίτρινο της φωτιάς.

    Αφροδίτη
    Και τον χειρότερο για το τέλος. Ο Ορφέας είναι ο τρόμος σε όλη την πόλη μας. Πριν από μια πενταετία, στην ηλικία των 7, έβαλε φωτιά στην τοπική εκκλησία- το πώς το έκανε παραμένει μυστήριο. Δεν μπορεί να μιλήσει μετά από το ατύχημα αλλά έχει βρει άλλους τρόπους έκφρασης. Βασικά ένας είναι, να βάζει φωτιά… στα πάντα.
    Αυτή είναι η οικογένεια Αποστόλου, ότι χειρότερο έχει δει η κοινωνία που ζούμε από τότε που εισέβαλαν οι Γερμανοί το 40’, και αυτό που θα ακολουθήσει είναι η προσπάθεια εύρεσης του νοήματος των Χριστουγέννων.

    Στη σκηνή βρίσκονται δύο θρανία που είναι ενωμένα μεταξύ τους και σχηματίζουν τραπέζι. Κάθονται η Αφροδίτη - η οποία ασχολείται με το κινητό της, δίπλα της ο αδερφός της ο Στάθης, απέναντι οι γονείς της, ο Αχιλλέας και η Κατερίνα. 

    Κατερίνα
    Αφροδίτη, σου έχω καλά και κακά νέα.

    Αφροδίτη
    Ωχ! Έμαθες ότι έφυγα κρυφά από το σπίτι το Σάββατο.

    Κατερίνα
    Θα σου πω πρώ… γιατί έφυγες κρυφά από το σπίτι κυρία μου;

    Αφροδίτη
    Πες μου πρώτα τα κακά νέα, ρε μάνα!

    Κατερίνα
    Θα σε κανονίσω άλλη φορά εγώ. Τα κακά νέα είναι ότι εγώ ανέλαβα τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή στο σχολείο.

    Αφροδίτη
    Ωχ! Δηλαδή τώρα θα έρχεσαι με περισσότερο άγχος και νεύρα σπίτι.

    Κατερίνα
    Αυτά είναι τα κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι θα σου δώσω όποιο ρόλο θέλεις.

    Αφροδίτη
    Θέλω να είμαι η Παναγία

    Κατερίνα
    Έκλεισε!

    Στάθης
    (στον μπαμπά του) Μπαμπά, πότε πάμε εκκλησία;

    Αχιλλέας
    Κυριακές.

    Η Αφροδίτη μιλάει στο κοινό.

    Αφροδίτη
    Μετά από το συμβάν με τον εμπρησμό της εκκλησίας, απαγορεύτηκε η είσοδος σε οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας Αποστόλου. Δεν υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες γιατί η μόνο φορά που μπήκε μέλος της μέσα στην εκκλησία, την έκαψε.

    Γυρνάει στην οικογένεια της.

    Στάθης
    Δηλαδή πρέπει να περιμένω 5 μέρες για να περάσω ένα όμορφο πρωινό στον έξω κόσμο χωρίς το φόβο ότι θα έχω πέντε τραυματικές εμπειρίες όταν γυρίσω σπίτι;

    Αχιλλέας
    Κυριακές.

    Στάθης
    Α, καλά, τον χάσαμε. Ρε μαμά, τι σόι φιλόλογος είσαι; Δε μπορείς να κάνεις κάτι για τους Αποστόλου;

    Κατερίνα
    Αν θες να έχεις κάποια να σου μαγειρεύει τα μεσημέρια, όχι δεν μπορώ. 

    Στάθης
    Τι εννοείς;

    Κατερίνα
    Εννοώ ότι χρειάζομαι και τα δύο μου χέρια για να μαγειρεύω και δεν θα τα έχω άμα κάνω κάτι για τους Αποστόλου.

    Κατερίνα
    Ποιος λέτε ότι είναι ο χειρότερος;

    Στάθης
    Όλοι τους!

    Αχιλλέας
    Κυριακές.

    Αφροδίτη
    Ο Ορφέας, χωρίς αμφιβολία.

    Κατερίνα
    Ποιος είναι αυτός;

    Στάθης
    Ο εμπρηστής.

    Κατερίνα.
    Ο ομορφούλης ποιος είναι;

    Αφροδίτη
    Ο Πάνος

    Στάθης
    (ειρωνικά) Ο Πάνος.

    Αφροδίτη
    Άντε βρε νιάνιαρο.

    Ο μπαμπάς βήχει θυμωμένα.

    Κατερίνα
    Αλλά θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα φροντίσεις τους ρόλους να τους πάρουν καλά παιδιά! Γιατί δε νομίζω ότι θα μπορέσω να σκηνοθετήσω θεατρικό με τους Αποστόλου. Θέλω να τους αποφύγω όσο το δυνατόν περισσότερο.

    Στάθης
    Ε πάνε στην εκκλησία!

    Αφροδίτη
    Ναι ρε μάνα, αλλά όλοι πρέπει να είναι στο θεατρικό. Έστω και το δέντρο να κάνει κάποιος.

    Στάθης
    Εγώ δε θέλω να είμαι πάλι το πρόβατο!

    Κατερίνα
    Που υπάρχει πρόβατο στη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία;

    Στάθης
    Απλά περνάω το δρόμο σε μια σκηνή.

    Κατερίνα
    Εσύ, Αφροδίτη, τι κάνεις συνήθως;

    Αφροδίτη
    Τον άγγελο της χορωδίας.

    Κατερίνα
    Ε θα βάλω και τον αδελφό σου για άγγελο!

    Στάθης
    (γελάει) Με έχεις ακούσει να τραγουδάω;

    Κατερίνα
    Ο Θεός να με βοηθήσει αύριο!

    Αποχωρούν από τη σκηνή. Στην επόμενη σκηνή, πολλά παιδιά κάθονται πάνω στην σκηνή και συζητάνε. Κάποια από αυτά τα παιδιά είναι οι Αποστόλου, ο Στάθης και η Αφροδίτη.

    Σπύρος
    Γιατί είμαστε εδώ;

    Αφροδίτη
    Για τη γιορτή!

    Σπύρος
    Ποια γιορτή;

    Αφροδίτη
    Τη χριστουγεννιάτικη!

    Νεφέλη
    Και τι θέμα έχει;

    Αφροδίτη
    Την Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Ντίκενς.

    Νεφέλη
    Αυτό δεν είναι το θέμα, αυτό είναι τι είναι. Έχω εγώ ένα ωραίο θέμα. "Το χιόνι της Βηθλεέμ βάφτηκε κόκκινο".

    Αφροδίτη
    Άσε με να έχω κάποιες αμφιβολίες.

    Μιχάλης
    Ποιος είναι αυτός ο Ντίκενς;

    Στάθης
    Ο γιος του κυρίου που έχει το μπακάλικο.

    Μιχάλης
    Α!

    Νεφέλη
    Και ποιος θα είναι ο πρωταγωνιστής;

    Αφροδίτη
    Κανονικά είναι ο Σκρουτζ, αλλά φέτος θα βάλουμε γυναίκα πρωταγωνίστρια.

    Νεφέλη
    Εγώ θα την κάνω!

    Αφροδίτη
    Εγώ έχω μάθει όλους τους διαλόγους!

    Νεφέλη
    Να τους ξεμάθεις! Άμα έχεις αντίρρηση, ένα σου λέω! Οι μάγοι δεν θα ακολουθούν το αστέρι της Βηθλεέμ, αλλά το κεφάλι σου που θα το αστράψω στις γροθιές! Και όποιος άλλος σηκώσει το χέρι του για τους υπόλοιπους ρόλους πέρα από τα αδέλφια μου, δε θα φάει φαγητό για την υπόλοιπη χρονιά!

    Τα παιδιά είναι λίγο αμήχανα. Μπαίνει η Κατερίνα.

    Κατερίνα
    Παιδιά, ξέρετε ότι φέτος εγώ θα είμαι υπεύθυνη για τη γιορτή και σήμερα θα μοιράσουμε τους ρόλους. Όλοι θα έχουν κάποιο ρόλο. Και ξέρετε τι λένε! Δεν υπάρχουν μικροί ρόλοι, μόνο μικροί ηθοποιοί!

    Σπύρος
    Ποιος το λέει αυτό;

    Πάνος και Σταυρούλα μαζί
    Και τι σημαίνει;

    Στάθης
    Νομίζω σημαίνει ότι οι κοντοί ηθοποιοί μπαίνουν στην πρώτη σειρά.

    Κατερίνα
    Όχι! Σημαίνει ότι ο Σκρούτζ είναι εξίσου σημαντικός με το πρόβατο στο δρόμο!

    Νεφέλη
    Εντάξει! Ο Σκρούτζ, όμως, είναι λίγο πιο σημαντικός! Και όποιος τύχει να τον ερμηνεύσει είναι σημαντικότερος!

    Αφροδίτη
    Εγώ πιστεύω ότι και ο άγγελος της χορωδίας είναι εξίσου σημαντικός!

    Κατερίνα
    Δεν υπάρχουν άγγελοι σε αυτήν την παράσταση!

    Αφροδίτη
    (οργισμένη) Θα υπάρξουν!

    Στάθης
    Εγώ είμαι σίγουρος ότι σημαίνει ότι οι κοντοί μπαίνουν στην πρώτη σειρά!

    Μιχάλης
    Ο Ορφέας που είναι;

    Πάνος και Σταυρούλα
    Πήγε σπίτι. Αρρώστησε.

    Κατερίνα
    Δεν πειράζει. Απλά όταν πάτε σπίτι, ενημερώστε τον για τις πρόβες.

    Μιχάλης
    Και άμα αρρωστήσουμε και εμείς;

    Κατερίνα
    Δε θα αρρωστήσετε!

    Νεφέλη
    Και αν με κολλήσει ο Ορφέας; 

    Κατερίνα
    Ότι και να γίνει, ο Σκρούτζ και τα φαντάσματα πρέπει να είναι εδώ, οπωσδήποτε! 

    Μιχάλης
    Και άμα αρρωστήσουν αυτοί;

    Αφροδίτη
    Δε θα αρρωστήσουν.

    Κώστας
    Ίδια η μάνα σου.

    Κατερίνα
    Τώρα, θα δώσουμε τους βασικούς ρόλους. Ποια θέλει να κάνει τον θηλυκό Σκρούτζ;

    Όλοι κοιτάνε την Αφροδίτη με κάποια ελπίδα, αλλά η Νεφέλη είναι αυτή που σηκώνει το χέρι της.

    Κατερίνα
    Τι θες να ρωτήσεις, Νεφέλη;

    Νεφέλη
    Για το ρόλο προσφέρομαι!

    Κατερίνα
    (λίγο τρομοκρατημένη) Α! Ας κάνουμε μια λίστα με εθελοντές! Κάποιος άλλος θέλει; Κάποιος που το όνομα του να αρχίζει με Α και να τελειώνει σε Αφροδίτη;

    Τίποτα από το κοινό.

    Κατερίνα
    Μάλιστα. Τα φαντάσματα θα τα κάνει ένας, αλλά θα αλλάζει κουστούμια! Ποιος θέλει; Νίκο, μήπως σήκωσες το χέρι σου.

    Νίκος
    Μπα. Το σηκώνει ο Κώστας.

    Κώστας
    Τόση ώρα το σηκώνω το ρημάδι!

    Κατερίνα
    Έκλεισε και αυτό. Τώρα για το πρόβατο;

    Ο Στάθης προσπαθεί να κρυφτεί στα παιδιά.

    Κατερίνα
    Βλέπω κίνηση! Εντάξει Στάθη, είσαι το πρόβατο!

    Στάθης
    Μάνα να σου τύχει!

    Όλοι φεύγουν και μένει μόνο η Αφροδίτη στη σκηνή.

    Αφροδίτη
    Οι καθημερινές πρόβες συνέχισαν για τις επόμενες τρεις εβδομάδες. Κανείς από τους ηθοποιούς δεν ήξερε τι να κάνει και τι να πει στην αρχή και ο Στάθης, ντυμένος με μια στολή προβάτου που τον εμπόδιζε να βλέπει, έπεσε από τη σκηνή την ώρα της μόνης του εμφάνισης. Τώρα περνάει το δρόμο λίγο κουτσαίνοντας. Οι Αποστόλου που συμμετέχουν το μόνο που έκαναν ήταν να τρώνε το φαγητό των άλλων παιδιών και σήμερα, τη μέρα της γιορτής, κανείς τους δεν ξέρει τα λόγια του. Η μάνα μου άρχισε τα υπογλώσσια για να καταφέρνει να έρχεται στις πρόβες και όταν γυρνούσαμε σπίτι, κλεινόταν στο δωμάτιό της και έκλαιγε. Αλλά όταν ο μπαμπάς της είπε ότι δε θα έρθει στη γιορτή γιατί προτιμάει να κάτσει σπίτι, έφυγε και γύρισε μετά από μια μέρα. Ειδικά όταν ο δήμαρχος ανακοίνωσε ότι το σχολείο θα παραμείνει κλειστό λόγω της οροφής που έπεσε στην αίθουσα τελετών από το χιόνι και η γιορτή θα γίνει αναγκαστικά στην εκκλησία, όλοι φρικάραμε. Όχι μόνο επειδή ήμασταν σίγουροι ότι θα ρεζιλευόμασταν, αλλά επειδή φοβόμασταν ότι θα αφήναμε την εκκλησία στις στάχτες. Οι Αποστόλου δεν είχαν μπει εδώ και πολλά χρόνια και έτσι κανείς δεν ήξερε τι να περιμένει! Δε ξέρω τι θα γίνει σήμερα, αλλά ότι και να είναι αυτό που θα γίνει, σίγουρα δε θα κάνει τον Ντίκενς χαρούμενο. Βασικά κανέναν δε θα κάνει χαρούμενο.

    Όσο λέει αυτά η Αφροδίτη, διαδραματίζονται όσα αφηγείται. Ο Σπύρος περνάει κουτσαίνοντας, οι Αποστόλου τρώνε, η Κατερίνα κάνει ότι παίρνει υπογλώσσια, ενώ ο άντρας της της λέει ότι δε θα έρθει. Σηκώνονται στο τέλος και αποχωρούνε.

    Έρχεται ο αφηγητής και ανιψιός του Σκρουτζ, που κουβαλάει μια καρέκλα.

    Ανιψιός
    Η θεία μου είναι ο πιο τσιγκούνης άνθρωπος που ξέρω. Το μόνο που της αρέσει να κάνει είναι να κάθεται στην καρέκλα της και να μετράει τα λεφτά της. Σήμερα, όμως, κάτι (ανεβάζει τον τόνο της φωνής του για να τον ακούσει η Νεφέλη, που λείπει) πολύ σημαντικό πρέπει να της συνέβη για να λείπει και να καταστρέφει τον πρόλογο.

    Η Νεφέλη μπαίνει μέσα τρέχοντας με ένα τοστ στο χέρι. 

    Νεφέλη
    Συγνώμη, πείνασα.

    Κάθεται στην καρέκλα και συνεχίζει να τρώει.

    Ανιψιός
    Ο θείος μου είναι ότι κοντινότερο έχω σε συγγενή, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι ο χειρότερος άνθρωπος που ξέρω. Πριν 7 χρόνια πέθανε ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να αποκαλεί φίλο και από τότε δεν έχει κανέναν. Κάθε μέρα πηγαίνει στο μαγαζί του και μετά το βράδυ γυρνάει στο τεράστιο σπίτι του, κάθεται, τρώει χυλό ή τοστ και λέει πόσο μισεί τους χαρούμενος ανθρώπους.

    Η Νεφέλη πετάει το τοστ στα παρασκήνια και ακούγεται μια φωνή: "ΤΟΣΤ" και μπουκωμένη σηκώνεται και λέει στο κοινό.

    Νεφέλη
    Γιατί ανυπομονείτε για τα Χριστούγεννα; Είναι η στιγμή που βλέπεται ότι έχει περάσει όλη η χρονιά και εσείς έχετε παραμείνει τα ίδια αποτυχημένα άτομα. 

    Στην σκηνή βγαίνει ένα παιδί ντυμένο Άγιος Βασίλης..

    Άγιος Βασίλης
    Χο- χο- χο! Καλά Χριστούγεννα.

    Η Νεφέλη τον κοιτάει περίεργα.

    Νεφέλη
    Τι κάνεις εδώ Άγιε Βασίλη;

    Άγιος Βασίλης
    Τι χαζή ερώτηση είναι αυτή; Τι σόι χριστουγεννιάτικη γιορτή είναι αν λείπω εγώ;

    Νεφέλη
    Καλύτερη;

    Άγιος Βασίλης
    Δεν έχει δώρα για σένα φέτος!

    Νεφέλη
    Κρίμα!

    Η Νεφέλη συνεχίζει να λέει τα λόγια της, αλλά ο Άγιος Βασίλης παραμένει στη σκηνή και κόβει βόλτες. 

    Νεφέλη
    Βγαίνω στους δρόμους και βλέπω χαμογελαστά πρόσωπα. Μόνο χαμογελαστά πρόσωπα. Ακόμα και οι άστεγοι είναι χαμογελαστοί. Τα παιδιά περιμένουν το κύριο πίσω μου να τους φέρει δώρα και να τους φάει τα μπισκότα και κανείς δεν λέει σε κανέναν για το χριστουγεννιάτικο μπόνους που δεν θα πάρουν. 

    Βγαίνει κάποιος ντυμένος σα το φάντασμα του παλιού φίλου του Σκρουτζ.

    Φάντασμα
    Είμαι το πρώτο από τα φαντάσματα των προηγούμενων Χριστουγέννων.

    Νεφέλ
    Γεια σου φάντασμα των Χριστουγέννων. Τι ωραία που ήρθες 5 μέρες νωρίτερα από ότι έπρεπε!

    Φάντασμα
    Τι; Πρέπει να πάω πίσω; Δε θα υπάρχει αγωνία για την συνέχεια. 

    Βγαίνει η Κατερίνα έξαλλη και φωνάζει.

    Κατερίνα
    Όλοι στα παρασκήνια! ΤΩΡΑ!

    Φάντασμα 
    Μην χαλάτε την γιορτή!

    Βγαίνει και ο Στάθης μπουσουλώντας και φορώντας στολή προβάτου, βγαίνουν και οι υπόλοιποι και αρχίζουν να μαλώνουν. Η Αφροδίτη περνάει όλους αυτούς και πάει στο στην άκρη της σκηνής, ενώ οι υπόλοιποι συνεχίζουν τον καυγά απλά δεν ακούγονται.

    Αφροδίτη
    Αυτό το μπάχαλο…

    Μπουκάρουν όλοι στη σκηνή και κάνουν σαματά.

    Αφροδίτη 
    … συνεχίστηκε για αρκετή ώρα, μέχρι που κατάντησε να γίνει η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία συναντάει τα Χριστούγεννα του Τρελού Θηριοτροφείου! 

    Κάποιος μπαίνει στην αίθουσα τελετών και κάθεται στην πόρτα. Ξαφνικά, μόλις οι Αποστόλου τον βλέπουν, σταματάνε ό,τι κάνουνε και τον κοιτάνε. Η Νεφέλη τρέχει προς τα πάνω του πρώτη και ακολουθούν τα υπόλοιπα αδέλφια. Τρέχει και ο κύριος.

    Νεφέλη
    Μπαμπά! Μπαμπά!

    Τον αγκαλιάζει και ορμάνε και τα υπόλοιπα αδέλφια στην αγκαλιά. Αγκαλιάζονται για λίγο και μετά ανεβαίνουν όλοι μαζί στην σκηνή. Όλοι οι μαθητές και η Κατερίνα μένουν άφωνοι. Η Αφροδίτη πάει να συνεχίσει την αφήγηση της.

    Αφροδίτη
    Αν δεν κάνω λάθος, αυτός πρέπει να είναι ο…

    Η Νεφέλη την διακόπτει.

    Νεφέλη
    Αναλαμβάνω εγώ. Αυτός είναι ο μπαμπάς μας. Μας εγκατέλειψε πριν από 1 χρόνο, όταν έμεινε άνεργος στα 55. Πήγαινε και καθότανε έξω από τις κλειστές πόρτες του μαγαζιού που έχυσε τόσο ιδρώτα για χάρη του. Θα πήγαινε και θα έκανε οτιδήποτε για κάποια δουλειά. Έπρεπε να βγάζει λεφτά για τα ποτά που αγόραζε σε καθημερινή βάση από το κοντινότερο περίπτερο. Άδεια μπουκάλια στο σπίτι. Άπειρα άδεια μπουκάλια. Άρχισε να γερνάει πριν την ώρα του. Ούτε μετά τον χαμό της μαμάς δεν έκανε έτσι. Δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Ένα πρωί, σηκώθηκε και έφυγε. Μας εγκατέλειψε. Μας άφησε μόνους στο σκοτάδι με μοναδική συντροφιά τους ίδιους μας τους εαυτούς. 

    Ορφέας
    (όλα τα αδέλφια τον κοιτάνε περίεργα, καθώς έχει καιρό να ακούσουν τη φωνή του) Αλλά δεν πέρασε στιγμή που να μην τον σκεφτόμασταν, που να μην τον αγαπάμε, που να μην ελπίζουμε ότι το επόμενο πρωί θα βρίσκεται στο κρεβάτι του και θα περιμένει να τον ξυπνήσουμε με ένα φιλί στο μέτωπο. 

    Όλοι πάνω στην σκηνή, εκτός από τους Αποστόλου, οι οποίοι γνέφουν καταφατικά το κεφάλι τους και είναι συγκινημένοι, χειροκροτούν. 

    Υποκλίνεται. Υποκλίνονται και οι άλλοι μαζί της. Η Νεφέλη ανεβαίνει στην πλάτη του μπαμπά της.

    Νεφέλη
    Και αν δεν σας ξαναδώ, εκτιμήστε, απολαύστε και, πάνω από όλα, ερωτευτείτε. Α! Και Καλά Χριστούγεννα! 

    ΤΕΛΟΣ


    Leave a Reply