Χρύσα Κουρεμένου


    Facebook Google Twitter

    Συνάντηση 3η

    Πιστεύω στους ανθρώπους. 
    Πιστεύω στα μισόκλειστα παράθυρα 
    για την ευκαιρία που σου δίνουν να αποδράσεις. 
    Πιστεύω στη σημαία που σου δίνει ένα λόγο να πολεμάς για την πατρίδα.
    Πιστεύω στη θρησκεία γιατί σου δίνει την ευκαιρία να πιστεύεις. 
    Πιστεύω στις οικογενειακές στιγμές, αυτές που θα κλαίς όταν θυμάσαι γιατί πλέον κάποιος δεν είναι μαζί σου. 
    Πιστεύω στα κουδούνια που σε ξυπνούν από του ονείρου τη λήθη. 
    Πιστεύω και στα όνειρα, τα προφητικά και τα ανεκπλήρωτα. 
    Πιστεύω στο ηλιοβασίλεμα που κάθε απόγευμα χρωματίζει τη ζωή μου. 
    Πιστεύω στις αναμνήσεις που σου απαγορεύουν να ξεχάσεις. 
    Πιστεύω στην αρρώστια που έχει τη δυνατότητα να εξηγεί στους ανθρώπους το νόημα της ζωής. 
    Πιστεύω στα παραμύθια που δεν έχουν καλό τέλος γιατί παρουσιάζουν και την άλλη πλευρά της ζωής. 
    Πιστεύω στα χαμόγελα που αντικρίζω κάθε μέρα γιατί με κάνουν να χαμογελάω κι εγώ. 
    Πιστεύω στο απροσδόκητο της καθημερινότητας. 
    Πιστεύω στη δύναμη του έρωτα, τη δυνατότητά του να αλλάξει τον κόσμο όλο Πιστεύω στους ανθρώπους που ξέρουν να είναι άνθρωποι.

    ~

    Συνάντηση 5η

    Φοβάμαι τη νύχτα
    Τους κακούς,τους ξενιτεμένους,
    Το άγνωστο που σου επιφυλάσσει το σκοτάδι.
    Φοβάμαι τη φωτιά
    Την πύρινη λαίλαπα που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της
    δίχως να συλλογιστεί το αύριο.
    Φοβάμαι την αρρώστεια, φοβάμαι το θάνατο
    Τον πόνο που μπορούν ασυλλόγιστα να προκαλέσουν.
    Φοβάμαι τους ανθρώπους, τους αγράμματους, τους απαίδευτους,
    για τα στερητικά «α» που μπορούν να προκαλέσουν το μεγαλύτερο κακό.
    Φοβάμαι τους ανθρώπους, τους ερωτευμένους που αν είναι δυνατόν να γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα για να κατορθώσουν το ακατόρθωτο, θα το κάνουν.
    Φοβάμαι τους ανθρώπους, που ξεχνούν, που δεν εκτιμούν.
    Φοβάμαι τους ανθρώπους, που απλά υπάρχουν.
    Φοβάμαι τους ανθρώπους,
    που δεν φοβούνται γιατί αυτοί είναι οι πιο δυνατοί απ’ όλους.

    ~

    Συνάντηση 6η

    Η ποίηση είναι Ελευθερία
    Ταξίδι ψυχής
    Ένα ανεκπλήρωτο όνειρο.

    Ο ουρανός το ξημέρωμα
    τα πουλιά το φθινόπωρο
    ο ήλιος το μεσημέρι υπέρλαμπρος
    Το ουράνιο τόξο μετά από μια αναπάντεχη βροχή
    ένα ηλιοβασίλεμα την ώρα που αντανακλάται στο απέραντο μπλε της θάλασσας
    και τα αστέρια που κάνουν παρέα κάθε βράδυ στο φεγγάρι
    Αυτό είναι ποίηση.


    Leave a Reply