.png)
ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΑ
Διαβάζει, γράφει, πρίζει, τους πάντες τους στηρίζει
Η μουσική δυνατά πάντα ξεγλιστράει από το δωμάτιό της
Με χαρά και τσαχπινιά
Ηλιαχτίδα στη νυχτιά
Τραγουδάει και
Ραγίζει όλα μας τα γυαλικά
Αυτή είναι η μία, η καμία που σ'όλα μέσα είναι με τη μία.
~
Συνάντηση 3η
Πιστεύω σε μια καλύτερη ζωή.
Πιστεύω στην ευτυχία που σου δίνει ένα απλό πλατύ χαμόγελο.
Πιστεύω στο αδύνατο που γίνεται δυνατό για το καπρίτσιο ενός έρωτα
ή μιας μεγάλης αγάπης.
Πιστεύω στη αξέχαστη γεύση του πρώτου φιλιού.
Πιστεύω στις μαγευτικές βόλτες κάτω από τον έναστρο ουρανό.
Πιστεύω στα παραμύθια που λένε οι μανάδες στα παιδιά για να κοιμηθούν, αυτά με τις νεράιδες και τα γενναία παλικάρια.
Πιστεύω στη μπαλάντα που θα με κάνει να δακρύσω.
Πιστεύω στα δεκάδες παγωτά σοκολάτας που τρώνε τα κορίτσια στη σκέψη ενός αγοριού.
Πιστεύω στην εκπλήρωση των πιο σκοτεινών πόθων.
Πιστεύω στα "Όνειρα θερινής νυκτός", γιατί τελικά αυτά είναι που μένουν.
Πιστεύω στη γλυκιά εκδίκηση.
Πιστεύω στα ατελείωτα ταξίδια της ψυχής και του μυαλού!
ΠΙΣΤΕΥΩ!!...
~
Συνάντηση 5η
Φοβάμαι...
Φοβάμαι το σκοτάδι στις ψυχές των ανθρώπων
τις σκοτεινές μέρες του χειμώνα.
Φοβάμαι τις φωνές αυτών που θέλουν να ακουστούν,
αλλά τους πνίγει ο φόβος.
Φοβάμαι τον πόνο στα μάτια των αστέγων.
Φοβάμαι τη μυρουδιά του καμμένου στις διαδηλώσεις.
Φοβάμαι το αύριο δίχως μέλλον,
τη λιμνοθάλασσα δακρίων των ανθρώπων που υπέφεραν.
Φοβάμαι το τελευταίο φεγγάρι του καλοκαιριού,
γιατί ο Σεπτέμβρης πάντα έρχεται με θλίψη.
Φοβάμαι τα χρόνια που περνούν δίχως νόημα.
Φοβάμαι το γκρίζο που μας περιβάλλει
και απειλεί να γίνει ο χειρότερος εφιάλτης μας.
Κάθε στιγμή που περνάει φοβάμαι όλο και περισσότερο...
~
Συνάντηση 6η
Ποίηση είναι η αρμονική συνύπαρξη λέξεων αλλά μια μεγάλη έκρηξη συναισθημάτων σε όλες τις πολιτείες του κόσμου.
Ποίηση είναι ένα πουλί που τραγουδά σε φανταστικούς ουρανούς και δάση.
Ποίηση είναι το ταξιδιάρικο μυαλό ενός ακροβάτη κάθε στιγμή που ακροβατεί στο λεπτό σκοινί και από κάτω βρίσκεται απέραντο κενό.
Ποίηση είναι ένα σκοτεινό δωμάτιο μια έναστρη δίχως αστέρια νύχτα.
~
Συνάντηση 7η
ΛΙΓΗ ΖΩΗ ΑΚΟΜΗ...
Τα φώτα του σινεμά άναψαν. Η ταινία είχε τελειώσει, και όμως οι θεατές έμεναν καθηλωμένοι στις θέσεις τους. Αχνές, ξεθωριασμένες φιγούρες, ξεχασμένες από τον χρόνο. Κάτι τους μαγνήτιζε, κάτι που δεν τους άφηνε να προχωρήσουν παραπέρα. Ίσως κάποιος ανεκπλήρωτος έρωτας ίσως μια κατάρα ένας φόνος ή ακόμα ακόμα και ένα λάθος, που τους κόστισε τη ζωή.
Κάποιος πήρε μια βαθιά ανάσα. Αυτός κατάφερε να απελευθερωθεί από τα δεσμά του παρελθόντος του. Ήταν έτοιμος να προχωρήσει. Στροβιλίστηκε σε όλη την αίθουσα με χάρη και μπήκε στην οθόνη. Το δωμάτιο φωτίστηκε, στην οθόνη εμφανίστηκε ένας πολυσύχναστος δρόμος. Ένας άντρας εμφανίστηκε από το πουθενά, κοίταξε γύρω του και λίγη ώρα μετά βρήκε αυτό που έψαχνε. Μια κοπέλα έτρεξε στην αγκαλιά του. Η οθόνη τρεμόσβησε και σκοτείνιασε. Η αίθουσα βυθίστηκε στο απόλυτο σκοτάδι.
Συνάντηση 8η & 9η
~
Συνάντηση 8η & 9η
